Projectie van Canada’s 4 Nations Face-Off-selectie

Zweden 🇸🇪/Finland 🇫🇮
Verenigde Staten 🇺🇸
Canada🇨🇦

Het duurt nog zeven maanden tot de 4 Nations Face-Off van de NHL, maar we dachten dat er geen beter moment was dan het einde van het tussenseizoen om de selecties voor elk land dat in februari 2025 aan het evenement meedoet, te voorspellen.

We sluiten onze serie van drie delen af ​​met Canada, dat elk van de laatste drie internationale toptoernooien won: de Olympische Spelen van 2010, de Olympische Spelen van 2014 en het WK hockey van 2016.

Elk team presenteerde eind juni zes spelers; die namen zijn vetgedrukt in de onderstaande tabellen. Teams zullen in totaal 23 spelers hebben – 20 schaatsers en drie keepers.

Moeilijkste omissies: Mark Stone, Nick Suzuki, Quinton Byfield, Mat Barzal, Steven Stamkos, Ryan O’Reilly, Anthony Cirelli, Robert Thomas

Canada heeft zo’n diepe voorhoede dat het volkomen gerechtvaardigd zou zijn om vier of vijf verschillende aanvallers in te wisselen. Vervelende, in-your-face speedsters als Hagel, Konecny ​​en Verhaeghe kregen de voorkeur, deels vanwege hoe goed hun spel zich zou vertalen naar de onderste zes rollen. Johnston is ondertussen klaar voor zijn leeftijd op 21-jarige leeftijd en bewees dat hij een ster in wording is tijdens de play-offs van 2024. Stone was een bijzonder moeilijke snede, maar de aanvoerder van de Golden Knights heeft de afgelopen jaren met zoveel blessures geworsteld dat het moeilijk was om hem in deze selectie voor te stellen.

De voorwaartse combinaties zijn eindeloos. Het trio Marchand, Crosby en MacKinnon uit Nova Scotia zou een van de beste van het toernooi kunnen zijn, gezien de ingebouwde chemie die ze vermoedelijk hebben door elke zomer samen te trainen.

Hoewel Bedard zich makkelijk omhoog zou kunnen werken in de opstelling tegen de tijd dat het evenement nadert, temperen we de verwachtingen voor nu. Hij eindigde het WK van 2024 immers als de 13e aanvaller van Canada in een veel minder getalenteerde selectie. Hoewel we zo’n transcendent talent niet wilden weglaten, zal hij zijn verdedigende spel moeten verbeteren om het volledige vertrouwen van de coachingstaf te winnen.

Moeilijkste omissies: Shea Theodore, Alex Pietrangelo, Morgan Rielly, Colton Parayko, Dougie Hamilton

Algemeen directeur Doug Armstrong zou er verstandig aan doen om beide leden van Colorado’s toppaar te importeren en hoofdcoach Jon Cooper zou er verstandig aan doen om ze bij elkaar te houden. Wat een luxe is het voor Canada om Toews en superster Makar te hebben.

Dobson is geëvolueerd tot een armeluis Makar – maar dan met een 6-foot-4 frame. Morrissey kan Mr. Versatility zijn om het tweede paar compleet te maken. Er is een overvloed aan kwaliteitsverdedigers uit Canada, maar die twee selecties zijn verre van controversieel. Hetzelfde geldt voor de nationale teamveteraan Doughty die, op 34-jarige leeftijd, nog steeds een uiterst effectieve two-way righty is.

Onze Power-keuze kan wat wenkbrauwen doen fronsen. We weten dat hij jong is en niet de meest opvallende speler, maar we voorspellen dat de evenwichtige grote man begin 2024-25 een nieuw niveau bereikt en een ideale partner wordt voor Doughty in een shutdown-rol.

Wat Bouchard betreft, zijn extreme offensieve output weegt zwaarder dan incidentele defensieve missers. Hij kan een power-play unit quarterbacken en anders afgeschermde minuten spelen. We hebben sterk overwogen om Theodore te kiezen boven Power of Bouchard.

Moeilijkste omissies: Sam Montembeault, Logan Thompson, Tristan Jarry

Roberto Luongo is allang weg. Carey Price is officieus met pensioen. Marc-Andre Fleury is allang voorbij zijn hoogtepunt. Canada heeft al een tijdje geen sterspeler meer, en dat is nu niet meer te verbergen. Wat het probleem nog groter maakt, is het feit dat de VS, Finland en Zweden allemaal minstens één volledig betrouwbare optie hebben in het net.

Binnington zou de beste moeten zijn op de baan als nummer 1, ondanks een ondermaatse prestatie op het wereldkampioenschap van 2024. De vurige goalie had vorig seizoen solide onderliggende cijfers voor een middelmatig Blues-team en wekt over het algemeen veel meer vertrouwen dan Hill en Skinner.

Hoe onsexy dit trio ook is, elke man heeft zich laten zien voor zijn clubteam in de play-offs. Binnington en Hill wonnen respectievelijk de Stanley Cup in 2019 en 2023, en Skinner kwam een ​​paar weken geleden één overwinning tekort voor glorie.