Olympische Spelen in Parijs: Noah Lyles heeft een plan om zelfs de grote Usain Bolt te overtreffen

PARIJS — Voordat hij legaal een drankje mocht bestellen in een bar, liet Noah Lyles het woord ICON in vette blokletters onder zijn linker ribbenkast tatoeëren.

Het is een blijvende herinnering aan hoe de Amerikaanse sprintsensatie hoopt te worden gezien tegen de tijd dat hij zijn spikes aan de wilgen hangt.

Lyles is al een van de meest succesvolle sprinters van zijn tijd, een grootspraak-showman die zijn brutale opschepperij doorgaans waarmaakt. Hij won de sprint drievoudig op de wereldkampioenschappen in Boedapest afgelopen augustus, snelde naar de overwinning op de 100 en 200 meter en was de ankerman van de Amerikaanse 4×100 meter estafette, die hem een ​​gouden medaille opleverde.

Lyles hoopt de kloof tussen “ster op de baan” en “icoon” te kunnen overbruggen tegen het einde van de Olympische Spelen in Parijs. Lyles weet dat hij de verbeelding van de massa niet zal prikkelen door alleen maar de snelste sprinters ter wereld te verslaan. Hij heeft duidelijk gemaakt dat hij niet tevreden zal zijn als hij geen prestaties levert die zelfs de legendarische Usain Bolt niet kon.

Grandioos doelpunt nr. 1 voor Lyles in Parijs: thuiskomen met vier gouden medailles, één meer dan Bolt of welke andere sprinter dan ook ooit op één Olympische Spelen heeft gewonnen. Dat zou betekenen dat Lyles zijn sprint drievoudige overwinning uit Boedapest zou evenaren en USA Track & Field ervan zou overtuigen hem te selecteren boven een reeks 400-meter specialisten om een ​​etappe te rennen in de 4×400-meter estafette.

Grandioos doel nr. 2 voor Lyles in Parijs: een van Bolts wereldrecords breken die al meer dan een decennium onbetwist zijn. Het feit dat zovelen 9.58 en 19.19 als onhaalbaar beschouwen, is een motivator voor Lyles. Zoals hij het onlangs zei: “Het zijn de moeilijke dingen waar ik achteraan wil gaan.”

Lyles begon zaterdag moeizaam in Parijs. Hij kwam langzaam uit de startblokken en liep een trage 10,04 seconden. Hij moest genoegen nemen met de tweede plaats in zijn eerste ronde van de 100 meter voor mannen. Zondag volgen de halve finales en de finale. Lyles zal veel sneller moeten rennen om te winnen, laat staan ​​om Bolt te verslaan.

“Als je de top bereikt, begin je na te denken over wat ik moet doen om als de beste te worden beschouwd als ik mijn sport verlaat?” zei Lyles. “Een wereldrecord pakken is een van de twee dingen die ik nog moet doen, de andere is het pakken van een Olympische gouden medaille. Dus dat staat op de lijst. Omdat ik ernaar streef de beste te worden, is het iets dat ik wil bereiken.”

Lyles die zichzelf afschildert als de wederopstanding van Bolt, wringt bij sommigen in atletiekcirkels. Ze wijzen er snel op dat hij dit jaar slechts de vierde snelste man is op de 100 en dat zijn persoonlijke record van 9,83 seconden niet alleen achter Bolt ligt, maar ook achter de Amerikaanse recordhouder Tyson Gay en 15 anderen.

Onder degenen die er anders over denken is de ervaren NBC-atletiekanalist Ato Boldon, viervoudig Olympisch medaillewinnaar op de 100 en 200 meter. Onwrikbaar zelfvertrouwen, vertelde Boldon aan Yahoo Sports, is net zo belangrijk voor Lyles’ succes als zijn razende topsnelheid en het vermogen om die bovenmenselijke tijd vol te houden.

“Sprinters moeten lef hebben,” zei Boldon. “Je moet naar de toekomst kijken, iets zien dat nog nooit is gedaan en zeggen: ‘Ja, maar ik ga het doen.’ Zo is Bolt daar gekomen. Zo is Carl Lewis daar gekomen. Zo is Maurice Greene daar gekomen. Ik denk niet dat het alleen marketing en bravoure is. Ik denk dat Noah echt gelooft dat hij het kan.”

Lyles nodigt de schijnwerpers uit … en de kritiek

Om van track-beroemdheid naar wereldberoemdheid te stijgen, is een handvol gouden medailles alleen niet genoeg. Het vereist ook persoonlijkheid, pit en een comfortabel gevoel voor de camera’s.

Bolt werd bijna tien jaar lang het gezicht van atletiek vanwege zijn zeldzame combinatie van snelheid van wereldklasse en speelse charisma. Hij maakte van elke race een must-see-evenement, pronkte en poseerde voordat hij in de startblokken ging staan, liet zijn megawatt-glimlach zien terwijl hij over de finishlijn scheurde en liet vervolgens zijn kenmerkende “Lightning Bolt”-overwinningsviering los terwijl het aanbiddende publiek juichte.

Net als Bolt is Lyles ook een geboren entertainer. Hij zong ooit een rapcouplet met een Zwitserse popband voor een publiek van 25.000. Hij liep over de catwalks van de Fashion Weeks in Milaan en Parijs. Hij liep een aantal van de grootste races van zijn leven met zijn haar geverfd in het zilver of zijn nagels versierd met rode en zwarte vlammen ter ere van een aantal van zijn favoriete animepersonages.

Camera’s hebben Lyles onlangs overal gevolgd waar hij is geweest voor een docuserie over Peacock en een onlangs uitgebrachte Netflix realityserie over ‘s werelds beste sprinters. Hij heeft zelfs de wandeling naar een atletiekstadion veranderd in een rode-loperfoto-op, en arriveerde bij wedstrijden in alles van Gucci-pakken tot een groene trui met een reeks gaten die leken op ramen.

“Noah Lyles is uniek”, schreef Michael Johnson, de viervoudig Olympisch goudenmedaillewinnaar en voormalig wereldrecordhouder op de 200 meter, eerder deze zomer op X. “Hij stelt zijn doelen. Hij zet een show op om de aandacht op zichzelf te vestigen. Dat levert hem enorme kritiek op als hij verliest. Hij is niet bang om te verliezen of voor de gevolgen van verlies. Je rent het snelst als je niet bang bent voor de gevolgen van verlies.”

Het is niet alleen Lyles’ kleding die de aandacht trekt. Zijn openhartigheid maakt hem ook een magneet voor kritiek.

Lyles stond vooral bekend als een 200-meterspecialist tot begin 2019, toen hij een persoonlijk record van 9,86 seconden liep op de 100 meter en de toekomstige wereldkampioen Christian Coleman met zes honderdsten van een seconde versloeg. Coleman, normaal gesproken stoïcijns en zakelijk, nam aanstoot toen Lyles na afloop op Instagram plaatste: “Vandaag begint mijn nalatenschap om een ​​100 & 200-loper te worden. En ze gaan zeggen dat niemand al die macht mag hebben.”

“De naam van het spel is wereldmedailles,” antwoordde Coleman de volgende dag. “Maar PRin in mei is cool voor social media doe.”

Coleman voegde later toe: “Er is niets mis met een PR. Maar als je doel is om in mei hard te rennen om online te provoceren en te pronken, dan zijn je prioriteiten niet helemaal recht, imo. Het seizoen is nog maar net begonnen.”

Drie maanden later richtte Lyles zijn pijlen op een nog grotere naam.

“Bolt who?” postte hij brutaalweg op Instagram nadat hij het record van de Jamaicaanse legende op de 200 meter van de Paris Diamond League had verbroken. Lyles snelde over de finishlijn in 19,65 seconden, razendsnel, maar nog steeds meer dan een halve seconde verwijderd van Bolts wereldrecord.

De jab zette Bolt ertoe aan om in oktober 2019 terug te slaan nadat Lyles de 200 meter finale had gewonnen op het WK. Duidelijk blij dat Lyles’ winnende tijd van 19,83 seconden nog verder van zijn recordtempo af lag, schreef Bolt op Instagram: “USAIN BOLT WHO???”

Op jacht naar Usain Bolt

Het moet Lyles’ critici enige voldoening hebben gegeven toen hij tijdens de laatste Olympische cyclus niet klaar bleek om zijn moment te grijpen. Misschien was het het gebrek aan publiek om energie uit te putten tijdens COVID-tijden. Misschien was het een ongelukkige knieblessure die zijn training onderbrak. Misschien was het iets anders.

Wat de reden ook was, Lyles wist zich niet te kwalificeren voor Tokio op de 100 meter. Daarna nam hij genoegen met brons op de 200 meter, zijn kenmerkende afstand, toen de Canadees André De Grasse en zijn landgenoot Kenny Bednarek hem laat in de Olympische finale inhaalden.

Geschokt maar niet gebroken, zette Lyles die tegenslagen om in brandstof. Hij richtte zich opnieuw op het verbeteren van het zwakste deel van zijn sprintspel: zijn start.

Lyles houdt zijn snelheid net zo goed vast als iedereen sinds Bolt, maar hij accelereert niet zo snel uit de startblokken als andere sprinters van wereldklasse. Hij moet een manier vinden om contact te houden op 30 meter zonder zijn vermogen om maximale snelheid te bereiken en vol te houden op te offeren. Als hij vroeg in de 100 op slagafstand blijft, heeft Lyles het gevoel dat er niemand is die hij niet kan inhalen. En als hij erin slaagt om 9,6 seconden en 9,7 seconden te rennen op de 100, gelooft Lyles dat hij zijn volledige potentieel op de 200 zal ontsluiten.

Onder degenen die Lyles hebben geholpen met het sleutelen aan zijn start is Ralph Mann, een pionier in sportonderzoek die de biomechanica van elite sprinters en hordenlopers bestudeert en die data vervolgens gebruikt om computergestuurde leshulpmiddelen te produceren. Lyles besteedde eindeloze uren aan het bestuderen van slow-motion video’s van zichzelf terwijl hij uit de startblokken sprong, waarbij hij zijn lanceerhoeken vergeleek met Manns geavanceerde computermodel en probeerde zijn techniek te verbeteren.

Tijdens de Amerikaanse Olympische Trials eerder deze zomer liet Lyles een aantal van zijn vorderingen zien. Met glinsterende witte parels om zijn nek en in zijn haar gevlochten, evenaarde Lyles zijn persoonlijke recordtijd van 9,83 seconden om de 100 te winnen. Vervolgens achtervolgde hij Bednarek in de finale van de 200 meter en raasde over de finishlijn in 19,53 seconden om het Trials-record te verbreken.

“Ik ben precies waar ik moet zijn,” zei Lyles na afloop. “We kwamen hier niet met het plan om te pieken voor het seizoen. We drijven een beetje af naar de piek. Ik zou zeggen dat we nog heel wat moeten oefenen. Ik ben nog niet klaar met de gewichtenruimte. Ik ben er klaar voor om weer naar de sportschool te gaan en aan wat kleinere zwakke punten in mijn lichaam te werken, ze gewoon te versterken voor de Olympische Spelen.”

Welke kans heeft Lyles om een ​​van Bolts wereldrecords in Parijs te bedreigen? “Ik denk niet dat Noah een toekomstige 100 meter wereldrecordhouder is,” zei Boldon, “maar ik denk dat hij een hele goede kans maakt op de 200.”

De 100 wordt gezien als de zwaarste race voor Lyles om te winnen, vooral nadat de 23-jarige Jamaicaan Kishane Thompson eerder deze zomer een wereldrecordtijd van 9,77 seconden neerzette om de nationale titel van zijn land te winnen. Lyles’ zwaarste concurrent op de 200 zou wel eens de Amerikaanse landgenoten Bednarek en Erriyon Knighton kunnen zijn.

Het is vrijwel zeker dat Lyles opnieuw de Amerikaanse 4×100 meter estafette zal presenteren, maar het is nog onduidelijk of hij een kans maakt op een vierde medaille.

Toen USATF Lyles eerder dit jaar koos om mee te doen aan de 4×400 meter estafettefinale op de World Indoor Championships, leidde dat besluit tot beschuldigingen van favoritisme van andere Amerikaanse sprinters. Lyles had sinds zijn 18e geen open 400 meter meer gelopen op een wedstrijd en heeft een persoonlijk record van 47,04 seconden.

Fred Kerley, voormalig Olympisch zilverenmedaillewinnaar, uitte zijn frustratie over X en schreef: “F— dat Olympische verhaal is onzin” en noemde USATF “marionetten” en “ja-knikkers”. Kerley, de recordhouder op universitair niveau op de 400 meter, heeft sinds zijn keuze om zich drie jaar geleden voornamelijk op de 100 en 200 meter te richten, geen deel meer uitgemaakt van de Amerikaanse 4×400 meter estafette.

Tijdens Trials zinspeelde Lyles op de tegenreactie van Kerley en anderen toen hem werd gevraagd of hij met USATF is gaan onderhandelen over deelname aan de 4×400. Hij gaf toe dat het “moeilijk” zal zijn om USATF te overtuigen, maar hij zei dat hij er klaar voor zal zijn als hij wordt opgeroepen.

“Ik gedij bij grote momenten”, voegde hij toe. “Hoe groter het moment, hoe sneller ik ren.”